محسن خیمه‌دوز :
الف: ویژگی‌های مثبت جشنواره
سومین جشنواره مستقل جهانی فیلم تهران در اردیبهشت ۹۷ هم برگزار شد. با نمایش فیلم‌های خوب، آن هم روی پرده.
اهمیت سومین جشنواره جهانی فیلم تهران از همین‌جا مشخص می‌شود. بیش از پنجاه سال است که در ایران بن‌بست «تماشای فیلم خوب روی پرده» وجود دارد. اگر فیلمی خوب بوده، در قاب کوچک دیده شده و اگر پرده بزرگی در اختیار بوده، روی آن «شبه‌فیلم» دیده شده. این بن‌بست به نظر می‌رسد با تشکیل جشنواره جهانی فیلم تهران شکسته شده است.
دومین ویژگی جشنواره جهانی فیلم تهران، گشودن پنجره‌ای‌ست که نزدیک به چهل سال بی‌دلیل بسته بوده است. پنجره‌ای که دیدن سینمای حرفه‌ای و اندیشمند جهان را بر روی پرده سینما امکان‌پذیر می‌سازد. به طوری‌که شهروند ایرانی می‌تواند نگاهش را متوجه سینمای معاصر و معتبر جهان کند. با فیلم‌هایی که می‌توانند جدا از سرگرمی و لذت، کلاس درسی هم باشند برای سینمایی که سال‌هاست دور خودش می‌چرخد.
سومین دستاورد جشنواره جهانی فیلم تهران، ایجاد امکان تحول در سینمایی‌نویسی و ضرورت جدی‌گرفتن بنیان‌های تئوریک برای تحلیل و نقد فیلم. و فرصتی برای فهم تمایزهای مهم روش‌شناختی، معرفت‌شناختی و زیباشناختی در سه مقوله مهم «شبه‌فیلم، سینمای عامه‌پسند قصه‌گو، سینمای اندیشه».
اگر منتقدان از فیلمسازان انتظار دارند روش‌های نوین فیلمسازی مدرن را بهتر بفهمند تا بتوانند فیلم‌های بهتری بسازند، نقد‌نویسان سینمایی هم باید بتوانند در نظام ذهن خود و در کلیشه‌های سینمایی‌نویسی‌شان تحولی بنیادین ایجاد کنند تا نوشته‌های سینمایی آنها هم مثل صفحات اول روزنامه‌های کشور، کپی-پیست از روی هم یا کلیشه‌هایی مثل هم نباشد.
چهارمین ویژگی جشنواره جهانی فیلم تهران، دیدار با بزرگان سینمای جهان است؛ یک اتفاق ضروری اما دیرهنگام. دیدارهایی که باید از حالت تبلیغاتی خارج شده و جنبه فکری پیدا کند تا به تدریج منجر به تولید مقالات معتبر سینمایی هم بشود.
در این مورد، مدیریت جشنواره جهانی فیلم تهران، در پیش از انقلاب با مدیریت هژیر داریوش، همچنان یک تجربه آموختنی‌ست.
