مهدی امیدواری:
در ماه می امسال (۲۰۱۸) بیورک خواننده ایسلندی تور جدیدش را از نیویورک آغاز کرد. بیش از اینکه تور جدید او یک شگفتی باشد همکاری او با لوکرسیا مارتل برای کارگردانی صحنه‌ای اجرایش یک شگفتی بود. دو هنرمند زن که هرکدام در رشته خود به نحوی پیشرو و آلترناتیو محسوب می‌شوند در این اجرای یک‌ماهه در سالن تازه‌تاسیس «شد» در نیویورک همکاری داشتند. این بهانه‌ای بود برای اقامت یک‌ماهه مارتل در نیویورک و تعدادی از مستر‌کلاس‌ها و کارگاه‌هایی که با حضور او برگزار شدند. از جمله این کارگاه‌ها کلاسی بود که در موزه هنرهای مدرن نیویورک با عنوان “To Contest the Deafness of the Gaze” برگزار شد. مارتل در این کارگاه درباره نگاهش به ساختار روایت و داستان در سینما سخن گفت و اینکه چگونه شکلی از داستانگویی که میراث طبقه متوسط سفیدپوست و کاتولیک است به عنوان شکل ایده‌آل داستانگویی در سینمای دنیا پذیرفته شده است. او برای تبیین نگاهش به کمک تعدادی اسلاید نشان داد چگونه این نوع روایت از ریشه‌های فرهنگی کاتولیک به سینما راه پیدا کرده است.
بعد از کارگاه از او درخواست مصاحبه کردم و او با خضوع پذیرفت. تنها شرطش این بود که جایی انتخاب کنیم که بتواند با دوچرخه‌اش از هارلم بیاید. فردای آن روز یکدیگر را برای ناهار در رستورانی در منهتن ملاقات کردیم. خانم مارتل با دوچرخه‌اش رسید و یک‌ساعتی درباره همه‌چیز از جمله سینما گپ زدیم. متن زیر بخش اعظم گفتوگوی ماست….
