حسين سخنور : ويژه‌نامه آخر سال «ميز روشنفکري» هم ويژه بود، هم در محتواي مطلب و هم لااقل در شکل آن که اين بار بيش از يک نفر پشت اين ميز نشستند تا از سير تحول و تکامل جريان روشنفکري ايران‌ِ بعد از انقلاب و دادوستد آن با جريان هنري کشور بگويند. البته آنهايي که پيشينه مباحث مراد فرهادپور و حلقه فکري او پيگيري کرده‌اند، احتمالاً مي‌توانند حدس بزنند که اگر او به همراه صالح نجفي بخواهد در اين حوزه‌ها صحبت کند، بيشتر رويکري انتقادي دارد. آنها معتقدند نه جريان روشنفکري ايراني جرات تا انتها رفتن و شکستن مرزها را دارد و نه جريان هنري ما توان بحراني شدن را دارد و اگر برخي هنرمندان ايراني هم توانسته‌اند موفقيت‌هاي بين‌المللي‌اي کسب کنند، ناشي از «باج عاطفي»اي بوده که غربي‌ها به ايراني‌ها مي‌دهند. اين گفت‌وگو را بخوانيد تا شواهد و دلايل آنها را نيز بدانيد.
آسيب‌شناسي هنر و روشنفکري ايراني در گفت‌وگوي مراد فرهادپور و صالح نجفي – هنر و روشنفکري ما تا آخر خط نمي‌روند
